Ik ontvang de laatste tijd verrassend veel verzoeken van al gescheiden ouders en instanties om ouders te helpen bij het (alsnog) opstellen of aanpassen van het ouderschapsplan, omdat zij er onderling niet uitkomen. Vaak gaat het dan om het aanpassen van de omgangsregeling.
Zo kreeg ik onlangs de vraag van een gescheiden moeder wat het voordeel zou zijn van co-ouderschap. Zij hadden nu een regeling waarbij de vader de kinderen om het weekend zag.
Op mijn vraag wat zij bedoelde met co-ouderschap kreeg ik als antwoord: dat de kinderen de ene week bij ene ouder zijn en de andere week bij de andere ouder en dat er dan over en weer geen kinderalimentatie betaald hoeft te worden. Dat is wel een veel gehoorde opvatting, maar in de kern niet geheel juist. Immers, het samen ouder (dus co-ouder) zijn duurt onverminderd voort; ook na de scheiding, ongeacht een omgangsregeling of financiële afspraken.
Sinds 2009 is de “Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding” van kracht.
“Deze wet is gebaseerd op de overweging, dat het wenselijk is om het voortgezet ouderschap na scheiding te bevorderen door het verplicht stellen van een ouderschapsplan en het expliciteren van de ouderlijke verantwoordelijkheid.”
In artikel 1: 247 van het burgerlijk wetboek is dit voortgezet ouderschap na de scheiding nader uitgewerkt:
- het ouderlijk gezag omvat de plicht en het recht van de ouder zijn minderjarig kind te verzorgen en op te voeden;
- een kind behoudt na de scheiding van zijn ouders recht op een gelijkwaardige verzorging en opvoeding door beide ouders;
- ouders kunnen hierbij rekening houden met praktische belemmeringen, echter uitsluitend voor zover en zolang de desbetreffende belemmeringen bestaan.
Dus de kinderen hebben het recht op een gelijkwaardige opvoeding en verzorging door beide ouders, en de ouders hebben dit als recht en als plicht te geven, tenzij dit niet mogelijk of praktisch is. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het op grote(re) afstand van elkaar wonen, of dat de werktijden of het beroep van één van de ouders dit niet mogelijk maakt, zoals internationaal vrachtwagenchauffeur.
Bij het maken van afspraken over de omgangsregeling moeten dus de belangen en het welzijn van zowel de kinderen als de ouders goed worden afgewogen. In de basis hebben kinderen hun beide ouders nodig.
Een ouderschapsplan is dus niet iets wat je van internet plukt, maar wat weloverwogen tot stand komt, specifiek geënt op de wensen en mogelijkheden van de kinderen en hun ouders.
Het voordeel van een meer evenwichtige omgangsregeling is ook dat de ouders af en toe even tijd voor zichzelf hebben en even “bevrijd” worden van hun opvoedkundige taken en zorg door dit aan de andere ouder over te laten.
De Amerikaanse comédienne Anita Renfroe bezingt op humoristische wijze wat een ouder gedurende 24 uur zoal tegen een kind zegt. Er komen in een rap tempo veel opvoedkundige cliches voorbij. Een feest van (h)erkenning.
In een volgend artikel zal ik ingaan op enkele financiële aspecten van co-ouderschap.
Wilt u meer informatie over het opstellen of wijzigen van een ouderschapsplan, of hoe ik u en uw kinderen daarbij kan helpen als KIES mediator en MfN-register(familie) mediator?
Neemt u dan gerust contact met mij op.